De artsen verschuilden zich onterecht achter de Eed van Hippocrates
Vanaf het moment dat ik mijn amputatiewens op Serné’s tafel had gelegd, begonnen verschillende artsen opvallend vaak over de ‘Eed van Hippocrates’. Vooral omdat ik zo’n duidelijke wens had, en de oorzaak van mijn aandoening niet duidelijk was.
| Ze wilde er liever niet aan beginnen omdat ze geen ervaring hadden met dit ziektebeeld. Amputatie vonden ze te heftig, vooral omdat ze dachten dat je tegenwoordig nog een houten poot krijgt. | ‘Geen ervaring met dit ziektebeeld’ |
Verschillende versies van de Eed van Hippocrates
| ‘De Eed waar ze zich achter konden verschuilen’ | Het ging ze dus niet om wat het beste was voor mij, die nog zo onderbouwd was, maar om hun Eed waar ze zich achter konden verschuilen. Vergeef mijn hardheid; zo heb ik het ervaren, en ben feitelijk ook zo behandeld. |
Toen ik me ging verdiepen in de Eed van Hippocrates, zag ik dat er verschillende versies zijn. Ik ben uitgegaan van de Nederlandse versie van de KNMG van 2003.
| De artseneed van de KNMG (2003) |
| Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten. Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. Ik luister en zal hem goed inlichten. Ik zal geheim houden wat mij is toevertrouwd. Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen. Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden. Ik zal mij open en toetsbaar opstellen, en ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving. Ik zal de beschikbaarheid en toegankelijkheid van de gezondheidszorg bevorderen. Ik maak geen misbruik van mijn medische kennis, ook niet onder druk. Ik zal zo het beroep van arts in ere houden. Dat beloof ik. Of: zo waarlijk helpe mij God almachtig. |
Tegenstrijdigheden in mijn situaties
Alles draaide om het principe van het primum non nocere (ten eerste geen kwaad doen). Iets wat ook elders in het werk van Hippocrates te vinden is. Maar in mijn geval blijkt dat tegenstrijdig te interpreteren te zijn.
Note: dit is van toepassing vóórdat dr. Wisselink mijn 1e amputatie uitvoerde.
| Tekst in de Eed van Hippocrates | Realiteit |
|---|---|
| 1. Ik zal <…> gezondheid bevorderen en lijden verlichten. | Niet gebeurd, juist andersom. |
| 2. Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. | Zeker niet gebeurd, juist andersom. |
| 3. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. | Absoluut wél gebeurd. |
Wat de artsen maar niet wilden inzien, was dat de interpretatie van ‘geen schade doen’ bij mij averechts werd toegepast. Want door het niet handelen (dus niet amputeren) werd mij juist wél schade aangedaan. Onderbouwing: het ging steeds slechter met me.
| Er zou gesneden moeten worden in een been waarvan men niet wist wat het mankeerde. Er waren geen rapporten te vinden over de afloop van een amputatie met deze aandoening. Onderbouwing: dus ook niet negatief. | ‘Geen rapporten, ook niet negatief’ |
De realiteit
Natuurlijk begrijp ik dat deze Eed is opgesteld om de patiënt te beschermen tegen kwaadwillende artsen. Maar als je het hebt over de kwaliteit van leven, dan is er in mijn geval door veel artsen averechts gehandeld.
‘Woorden zijn woorden, verklaringen verklaringen en beloften beloften; maar alleen prestatie is de werkelijkheid.’
– Harold Geneen, Amerikaans manager (1910-1997)
Want de realiteit is dat er niet gehandeld is om mijn gezondheid te bevorderen en lijden te verlichten. De meeste artsen hebben mij ‘terug naar de huisarts‘ gestuurd omdat ze het niet aandurfde. Dus stond hún belang voorop en niet die van mij.
Kwaliteit van leven!
| Hun besluiteloosheid, verloren tijd aan fouten, behandelingen en medicijnen met een zéér kleine kans van slagen, en langdurige twijfels, hebben mij juist schade aangedaan. Mijn ingevulde Kwaliteit van Leven vragenlijst maakte dus weinig indruk. | ‘Zie je wel, het kan tóch anders!’ |
Gelukkig keek mijn held Prof. dr. Wisselink daar anders tegenaan, en zag dat de manier waarop ik leefde, zo langer niet kon doorgaan. Zie je wel, het kan dus tóch anders!
Jij bent een sterke dame. Ik wens je een snelle revalidatie en aanpassing aan je nieuwe leven. Dat je vanaf nu een pijnloos leven mag hebben. Dikke knuffel! Willy.
Dank je Willy, stel ik zeer op prijs!