Omdat in het voorjaar van 2020 zich weer nieuwe wonden begonnen te ontwikkelen, kreeg ik een nieuwe zalf, Fucidine. Maar dit pakte ‘s nachts volledig verkeerd uit. Deze zalf bracht letterlijk en figuurlijk zout in de wonden, waardoor ik gek werd van de pijn.
| Tot diep in de nacht heeft Jerry me bijgestaan met spoelen en troosten. Ik herinnerde mij ineens dat ik in januari morfine pleisters had gekregen, maar die nooit had gebruikt. Dus heeft Jerry rond 04:00 eentje op m’n bovenarm opgeplakt. | ‘Na 24 uur kreeg deze de maximale werking’ |
M’n psychiater rook onheil
De volgende ochtend en overdag ging het wel OK. Ik had minder pijn en het staan was ook wat draagbaarder. Die nacht heb ik ook goed geslapen. Maar na 24 uur (dus de volgende ochtend) kreeg de morfine pleister de maximale werking.
| ‘Ik lag verlamd op bed, happend naar adem’ | Toevallig belde mijn psychiater om 09:00 onverwachts. Vanuit bed pakte in de telefoon op, maar ik kon ook geen woord uitbrengen, behalve wat kreunen. Ik kon de telefoon niet meer vasthouden, waarna die op de grond viel. |
Politie stond op ramen te bonzen
Binnen 5 minuten hoorde ik sirenes steeds dichterbij kwamen. Die stopte voor onze deur, waarna ik gebons op de ramen hoorde. Maar ik kon niets doen. Niets zeggen, niet schreeuwen, niets! Ik lag happend naar adem verlamd op bed. Godzijdank was de buurvrouw thuis die ze binnengelaten heeft.
‘Hoe meer zielen, hoe sneller de aanwezige zuurstof is opgebruikt.’
– Johan van Oers, Vlaams dichter (Geb. 1952)
| In mijn beleving stonden er zeven man in de slaapkamer die mij allerlei vragen stelden. Maar ik kon niets antwoorden! De buurvrouw wist gelukkig alles, en Godzijdank kwam Jerry meteen thuis. Het enige wat ik kon doen was apathisch over m’n bed hangen, kreunen en braken. | ‘Dit was geen doorsnee geval’ |
Uiteraard zagen ze dat mijn voeten er ernstig aan toe waren, en toen ze hoorde over de amputatieplanning, was dit geen doorsnee geval.
Zuurstof in m’n neus, en anti-morfine prik
Door hun onderzoek bleek dat mijn zuurstofgehalte veel te laag, dus kreeg ik een zuurstofmasker op. De morfine pleister werd van m’n arm afgehaald, waarna ze direct contact opnamen met de vaatchirurgie.
| ‘Via een infuus kreeg ik anti-morfine toegediend’ | De instructie van de arts was een anti-morfine-injectie, wat ik via een infuus kreeg toegediend. Gelukkig hoefde ik niet naar het ziekenhuis, en kwam de huisarts ‘s middags nog de zuurstof meten, die goed bleek. Langzaam aan kwam ik weer een beetje op aarde. |
Wat is de oorzaak geweest?
De morfine pleister die Jerry de nacht ervoor had opgeplakt, had een vertraagde afgifte. Deze bereikt de hoogste spiegel na 24 uur. Precies op het moment dat ik wakker werd door de telefoon. Deze morfine soort kon ik dus duidelijk niet verdragen, en werd van de lijst geschrapt.
| Ik heb zeker twee weken moeten bijkomen van dit avontuur, vooral mentaal. Want voor de tweede keer zo plotseling verlamd raken is geen fijne ervaring. Daarbij waren we geen moer opgeschoten met de verbetering van m’n wonden, want die deden nog net zoveel pijn, zelfs nog erger. | ‘We waren geen moer opgeschoten met m’n wonden’ |
Dit waren nare traumatische weken, waarbij het Kafka gevoel min of meer heftiger begon te worden.