De allereerste wond ontstond in november 2017, na een stoot tegen een wielklem in de hyperbare zuurstof tank. Vanaf dat moment is tot juni 2020, mijn rechtervoet nauwelijks wondenvrij geweest.
Dit werd vooral veroorzaakt door de pijn die vervolgens de hitte stimuleerde. Voeten op kamertemperatuur was niet meer mogelijk (sinds kerst 2017). Als ze dat toevallig wel waren, schoten ze binnen 5 minuten door naar flares.
De vicieuze cirkel
Omdat die hitte zo pijnlijk was, ging ik mijn voeten koelen met water, wind en later de airco. Het werd een vicieuze cirkel die niet meer te stoppen was:
- pijn (van de aandoening)
- hitte (ontstoken vaten)
- koelen (gevolg: slechte doorbloeding)
- blaren (door het vaak snelle en vaak koelen)
- wonden (door de slechte doorbloeding van de blaren)
- pijn, en weer terug naar 1.
Waarom gebeurde dit?
Ik wil de uitleg van de vaatwerking niet te ingewikkeld maken. Als je hier meer over wilt lezen, ga dan naar deze site of deze site.

In de praktijk kwam het in ieder geval neer op het effect van de ‘Newton Cradle’, ofwel de ballen van Newton. Nou ja, niet zijn fysieke.
De overdracht van bewegingsenergie
Bij mijn voeten gaat het namelijk precies zo. De hitte creëert zoveel ‘energie’ van binnen, dat andere mechanismen in de voet ook worden (over)geprikkeld.
Er bestaat ook zoiets als ‘Pain Wind Up‘, en zoals de arts in Orlando zei ‘Memory Pain’. In mijn geval zou dat hitte kunnen zijn door de trauma pijn in 2011. Maar wat doe je eraan?
‘De meest voorkomende vicieuze cirkel is de omarming.’
– Elsie Attenhofer, Zwitsers toneelschrijfster en cabaretlegende (1909-1999)
Triggers zijn warmte en schuring
Hoe je het wendt of keert:
- zodra de omgevingstemperatuur steeg, of
- als ik opwarmde door beweging, zelfs alleen met m’n bovenlichaam, of
- mijn voeten ‘schuurde’ tegen schoeisel of iets anders, of
- ik zat stil op de bank, maar moest vreselijk lachen of huilen, of
- ’s nachts om 03:00, gingen de ballen van Newton in mijn voeten letterlijk aan de slag.
Als je niet goed tegen wonden kan, kijk dan niet naar onderstaande foto’s.
Hieronder zie je een serie foto’s van mijn voeten met wonden.
Tranen schieten in mijn ogen, wist niet dat dit bestond. Ook dat het zo lang duurde, voordat men wist wat het was, en dan ook nog dat men “geen zin had” in het verhelpen van je problemen, een schande! Ik wist niet dat je dit overkomen is. Als ik kijk naar de site. Ik vind je een zeer sterke vrouw. Qua geest en lichaam…. Sterkte.
Met vriendelijke groet, Chris.
Dank je Chris, het is inderdaad te schandalig voor woorden wat er allemaal is gebeurd. Dank voor je complimenten, dat stel ik zeer op prijs. Opgeven staat niet in mijn woordenboekje. Ik blijf volhouden en doorzetten totdat ik weer een normaal leven (terug) heb. Zodra dat zo is, laat ik het natuurlijk weten. Dank!